Wonderstruck (2017) อัศจรรย์วันข้ามเวลา

สนับสนุนโดย

แม้จะมีสิ่งที่แสดงให้เห็นชื่อ“wonderstruck” แสดงให้เห็นถึงความผิดหวังที่หายากจากต้นแบบอำนวยการสร้างภาพยนตร์ทอดด์เฮย์เนส

แน่นอนว่ามันงดงามมาก ด้วยเลนส์ที่โอ่อ่า สัมผัสที่เข้มข้น และตาที่พิถีพิถันในรายละเอียดของช่วงเวลา ซึ่งเราคาดหวังและพึงพอใจจากผู้กำกับเรื่อง “Far From Heaven” และ “ Carol ” และมันก็มีความทะเยอทะยานอย่างแน่นอนจากมุมมองของการเล่าเรื่อง เมื่อมันกระโดดไปมาระหว่างเรื่องราวที่เชื่อมโยงอย่างลึกลับสองเรื่อง ซึ่งหนึ่งในนั้นไม่มีคำพูดทั้งหมด

แต่ผลตอบแทนทางอารมณ์ไม่ได้อยู่ที่นั่นแม้ว่าจะมีสัดส่วนจักรวาลยาวขึ้นซึ่งทำให้ความพยายามทั้งหมดเป็นการออกกำลังกายแบบทวีคูณในรูปแบบเหนือเนื้อหา เป็นงานที่เข้าถึงได้ง่ายที่สุดของ Haynes สำหรับผู้ชมในวงกว้าง และแน่นอนว่าเป็นภาพยนตร์เรื่องเดียวที่เขาสร้างให้ผู้ดูอายุน้อยได้ดู ดังนั้นบางทีมันอาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้คนที่ไม่คุ้นเคยกับเขาค้นหาค่าโดยสารที่ท้าทายกว่าของเขา
สร้างจากนวนิยายชื่อเดียวกันโดยBrian Selznickผู้แต่งและนักวาดภาพประกอบซึ่งThe Invention of Hugo Cabret เป็น แรงบันดาลใจให้Martin Scorseseเรื่อง “ Hugo ”, “Wonderstruck” เป็นเรื่องการผจญภัยของเด็กสองคนที่หนีไปยังนิวยอร์กซิตี้ 50 ปี ต่างแสวงหาคำตอบและความสงบสุข ทั้งคู่โดดเดี่ยวและโดดเดี่ยว ทั้งคู่กล้าหาญแม้บ้านของพวกเขาจะมีปัญหา พวกเขาทั้งคู่ก็เกิดความบกพร่องทางการได้ยินเช่นกัน แต่พวกเขาพยายามหาพันธมิตรและหาวิธีเอาตัวรอดจากความฉลาดเฉลียว และ—ตามที่สคริปต์ของ Selznick ไม่ได้บอกไว้อย่างละเอียด—เป็นขุมทรัพย์แห่งเวทมนตร์ที่ดีต่อสุขภาพ

เบ็น ( โอ๊คส์ เฟกลีย์ ดาราจาก “Pete’s Dragon” ปีที่แล้ว) ไม่ใช่คนหูหนวกตอนเริ่มเรื่อง ในปีพ.ศ. 2520 เบ็นอาศัยอยู่กับญาติๆ ในชนบทของกันฟลินต์ รัฐมินนิโซตา เธอฝันถึงมารดา ( มิเชลล์ วิลเลียมส์ ) ที่เพิ่งเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์และพ่อที่ไม่เคยรู้จักตัวตนของเขามาก่อน ระหว่างค้นข้าวของของเธอเพื่อหาเบาะแส เขาพบหนังสือเกี่ยวกับตู้อยากรู้อยากเห็นจากร้านขายของมือสองในนิวยอร์ก ข้างในเป็นที่คั่นหนังสือที่เขียนข้อความซึ้งๆ สำหรับแม่ของเขา (ใครที่ไม่พบหนึ่งในนั้น?) แต่ในขณะที่เขากำลังรวบรวมสิ่งของเพื่อกระโดดขึ้นรถบัสและค้นหาคนแปลกหน้าคนนี้ แสงประหลาดที่ฟาดลงมาทำให้เขาไม่ได้ยิน แม้ว่าเขาจะยังพูดได้อยู่ก็ตาม
“wonderstruck” สลับระหว่างเรื่องราวของเบนและของหวานสาวขี้อายชื่อโรสที่อาศัยอยู่ในนิวเจอร์ซี่ย์ในปี 1927 เธอได้รับหูหนวกตั้งแต่เกิด (เช่นเดียวกับผู้มาใหม่ที่แสดงออกเล่นของเธอMillicent Simmonds ) แต่เธอปรารถนาที่จะสานสัมพันธ์กับนักแสดงสาว ลิเลียน เมย์ฮิว (รับบทโดยจูเลียน มัวร์ จากเฮย์นส์) ดาราภาพยนตร์ที่จบสิ้นยุคเงียบงัน ซึ่งเธอหลงใหลในเรื่องนี้ โรสกล้าที่จะทิ้งชีวิตในบ้านที่แสนสุขสบายของเธอไว้เพื่อขึ้นเรือข้ามฟากไปยังเมืองใหญ่ข้ามแม่น้ำฮัดสัน

แต่อย่างน้อยโรสรู้จักใครบางคนในแมนฮัตตัน: พี่ชายของเธอ วอลเตอร์ ( คอรี ไมเคิล สมิธ ) ซึ่งทำงานที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติอเมริกัน เบ็น คุณจะไม่ตกใจแม้แต่น้อยที่ได้เรียนรู้ จบลงที่พิพิธภัณฑ์เดียวกัน 50 ปีต่อมา—ปีนบันไดเดียวกัน อ่านนิทรรศการเดียวกัน และซ่อนตัวจากยามรักษาความปลอดภัยประเภทเดียวกันที่สงสัยว่าเด็กทั้งสองทำไม่ดี
ในแต่ละกรณี ภาพที่ชวนให้ดื่มด่ำนั้นน่าดึงดูดใจมากกว่าเรื่องราวที่เรียบง่ายสุดเหวี่ยงของเด็ก ๆ ร่วมงานกับผู้กำกับภาพEd Lachmanอีกครั้ง ผู้ออกแบบเครื่องแต่งกายแซนดี้ พาวเวลล์ (ซึ่งเป็นผู้อำนวยการสร้างบริหารในภาพยนตร์ด้วย) และผู้ออกแบบงานสร้างมาร์ค ฟรีดเบิร์ก ผู้เป็นผู้เชี่ยวชาญทุกคน เฮย์เนส ได้สร้างสรรค์ภาพสองภาพที่แตกต่างกันอย่างมากของความเร่งรีบและคึกคักในนิวยอร์กด้วยรายละเอียดที่สดใสและน่าทึ่ง . แต่ละส่วนเล่นเหมือนภาพยนตร์ที่อาจออกมาในยุคนั้น เรื่องราวในปี พ.ศ. 2470 เล่าด้วยภาพขาวดำที่หยาบกร้านโดยไม่มีบทสนทนาซึ่งสะท้อนถึงความเป็นจริงของโรส เพลงจังหวะเคาะจังหวะอย่างกล้าหาญจากผู้แต่งเพลงประจำตระกูล Coen Carter Burwellคั่นช่วงเวลาเฉพาะอย่างน่าทึ่งและทำให้ไม่สงบ

ในขณะเดียวกัน ปี 1977 ก็เต็มไปด้วยสีส้มและสีเขียวจางๆ และเต็มไปด้วยอันตรายและความสกปรก เมื่อเบ็นก้าวลงจากรถบัสและเข้าไปในอาคารผู้โดยสารของการท่าเรือ—คนเดียวในกลางดึก แบกทุกสิ่งที่สำคัญสำหรับเขาไว้ในกระเป๋าเป้—คุณจะสัมผัสได้ถึงกรวดและสิ่งสกปรกที่เล็ดลอดออกมาจากหน้าจอ ขยะที่กระจัดกระจายไปทุกหนทุกแห่งเป็นที่แพร่หลายและสัมผัสได้จริง เป็นตัวละครสนับสนุน แต่มิตรภาพที่เบ็นได้พบเจอกับเด็กที่เหงาเหมือนกันชื่อเจมี่ (เจเดน ไมเคิล ) กลับสร้างความแตกต่างอย่างอบอุ่นและน่ายินดี
น่าเสียดายที่ช่วงเวลาอันแสนหวานของภาพยนตร์เรื่องนี้และโครงสร้างการไปมาที่น่าเบื่อหน่ายมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้เพิ่มขึ้นมากนัก ฉากไคลแม็กซ์ที่เกิดขึ้นที่พิพิธภัณฑ์ควีนส์พาโนรามาของเมืองนิวยอร์ก—แบบจำลองมหานครขนาดมหึมาและปราณีตในรูปแบบย่อส่วน ให้ภาพอันตระการตา แต่เมื่อถึงเวลาที่เราไปถึงที่นั่น (และจะใช้เวลาloooongเวลาที่จะไปถึงที่นั่น) ลับในการจัดเก็บเป็นหลักข้อสรุปมาก่อน

อย่างไรก็ตาม เฮย์เนสยังคงใช้ความสามารถอันน่าเกรงขามของเขาเพื่อสำรวจความต้องการสากลสำหรับการเชื่อมต่อของมนุษย์ ซึ่งเป็นสิ่งที่วิเศษมาก แม้จะอยู่ในรูปแบบที่มีพลังน้อยกว่า

ติดตามแฟนเพจได้ที่
Younghappy

ดูหนัง